نظرات ياداشت خدايا به ما از هم از اين پشتکارا بده:)

بر باد رفت در غم و حسرت جوانيم
بي آرزو چه سود دگر زندگانيم
موي سپيد بر سر من تاخت اي دريغ
پيچيد روزگار کفن بر جوانيم
گاهي به سوي مسجد و گاهي به ميکده
اي عشق دربدر به کجا ميکشانيم
چون شمع در سکوت شبستان انزوا
بگداخت جان ز حسرت بي همزبانيم
در خاکپاي دوست فکندم سر از غرور
اين است با فلک سبب سرگرانيم
ايکاش پاي بند قفس بود جان من
تا وا رهد دل از غم بي همزبانيم
از زندگي ملولم و در خويشتن اسير
اي مرگ همتي که ز خود وارهانيم
چون گردباد چند پيچم به پاي خويش؟
اي روزگار از چه به سر ميدوانيم
مانند لاله سر به بيابان نهد ز سوز
هر کس که بشنود غم سوز نهانيم